Meer over Bill Reddin
William James “Bill” Reddin wordt beschouwd als een van de meest vooraanstaande gedragswetenschappers uit de tweede helft van de twintigste eeuw. Evenals zijn vrienden Tom Peters, Ben Tregoe en leermeester Peter F. Drucker staat een groot aantal managementboeken op zijn naam. Veel van zijn boeken zijn bestseller geworden en vertaald in meer dan twaalf talen.
Reddin werd in Londen geboren en emigreerde naar Canada toen hij zeventien jaar oud was. Hij studeerde aan de universiteit van New Brunswick en haalde daar een graad in psychologie, sociologie en economie. Na een MBA aan de Harvard Business School, deed hij een promotie onderzoek aan de Massachusetts Institute of Technology (MIT) en promoveerde aan de Bradford University.
Reddin werd aan de MIT beïnvloed door Douglas McGregor en bouwde voort op diens X en Y managerstijlen. Zijn onderzoek naar management stijlen en management situaties leidde hem naar het begrip “stijlflexibiliteit”, gericht op “effectiviteit”. Doordat hij besefte dat een derde dimensie aangebracht kon worden in de bestaande management theorieën, ontwikkelde hij het inmiddels beroemde 3-D management model. Reddin betoogde dat er geen ideale managementstijl bestaat, hij stelde: “je moet je managementstijl en de situatie waarin je je als manager bevindt op elkaar afstemmen”.
In de wetenschappelijke wereld ontstond een enorme belangstelling voor de 3-D theorie. Alleen al in de Verenigde Staten zijn meer dan 50 proefschriften geschreven met de 3-D theorie als onderwerp, en ook in Nederland worden nog steeds scripties geschreven over deze populaire management theorie. Reddin werd in 1969 benoemd tot deken van de universiteit van New Brunswick Business School.
In 1972 bracht hij zijn “action oriented” ideeën in de praktijk door oprichting van zijn adviesbureau “W.J.Reddin and Associates”. Multinationals als Kodak, Westinghouse, en Ford werden klant. Met dit bureau ontwikkelde Reddin een enorme expertise op het gebied van het ontwerpen van management seminars en management testen. Het bereiken van een grotere mate van “managerseffectiviteit” was daarbij richtinggevend. Hij betoogde dat een manager maar één opdracht heeft, namelijk “effectief” te zijn. Effectiviteit definieerde hij als “de mate waarin de resultaten worden behaald waarvoor je in je functie verantwoordelijk bent”. Hij stelde dat resultaten meetbaar moeten zijn. Een van zijn bekende uitspraken luidt:
”als je het niet kunt meten kun je ‘t rustig vergetenwant niemand zal er ooit iets van weten”.
Hij ging ervan uit dat managers ernaar moeten streven om fluitend naar hun werk te gaan. Zijn meest gegeven advies aan topmanagers: “schaf je werkplek af inclusief je bureau”. Hij kan beschouwd worden als een vroege pleitbezorger van wat wij nu noemen "Het Nieuwe Werken'.